بـاز هـم در حـرمت مـیـل گـدایـی دارم            شـب جـمـعـه هـوس کرب وبلایی دارم

محشری از اثر ذکر تو در جان بر پاست            که چـنان صـور به دل آه رسـایی دارم

کعبه یک سنگ نشان است برای دگران            من به سوی حـرمت قـبـله نـمایـی دارم

منزلم روضۀ تو مقصد من روضه توست            بین صحرای غمت سعی و صفایی دارم

بس که در روضه تو اشک نمک گیرم کرد            پرم از شور و در این پرده نوایی دارم

دل و جان و تن و روحم به فدای تو حسین            به هـوا خـواهـی خـونت شهـدایـی دارم

جانم ارزانی این داغ گران روضه بخوان            پـای سـودای غـمـت پیـش بـهـایی دارم

پیر هرگز نـشوم بر سر خان تو حسین            من که در کـاسه چـشم آب بـقـایی دارم

گر مسلـمانـم و گر کـافر و گر تـرسایم            قـبـله‌ام روی حـسین است خـدایـی دارم

جای تلقین به لحد روضه بخوا نند ای کاش            چون رسـد نـام تو گـوش شنـوایی دارم